Migratie IntoGolf

Vanaf maandag 13 november is Amelisweerd over naar IntoGolf. Dit betekent dat je nu via IntoGolf onder andere je starttijden reserveert en je inschrijft voor wedstrijden. Ook log je vanaf nu in op de website met je IntoGolf gegevens.

Heb je nog geen inloggegevens?

Ga naar https://amelisweerd.golfer.intogolf.nl en kies ‘wachtwoord vergeten’. Volg daar de instructies. Vervolgens zul je een e-mail krijgen om je wachtwoord in te stellen. Vragen? We staan voor je klaar bij de receptie.

Baanstatus

Laatst bijgewerkt op:
Lus
Qualifying
Buggies
Trollies
Wintergreens
Wintertees

Competitie 2023 Dames 5

Privilége

Daar stonden we dan maar mooi in Loenen, Dames Senioren 5, aan de aftrap van seizoen 2023. We hebben iets te vieren. Allemaal 50-, 60- en 70-plussers inclusief kunstknieën, -heupen en ander zichtbaar en onzichtbaar ongemak. We zijn de uitdaging met elkaar aangegaan in dit leuke en bijzonder moeilijke spelletje. Het voelde voor mij als ‘Rookie’ als een privilége.

Aan dat woord dacht ik ook toen ik ‘s ochtends met kriebels in de buik opstond. Het was tennisster Billy-Jean King die Maria Sharapova voor haar eerste grandslamfinale in Melbourne een briefje meegaf. Daarop stond: ‘If you may perform on this stage, pressure is a privilege’. Die gedachte nam ik mee de baan in.

We wonnen van Zeewolde één double en vijf singles. Non-playing captain Loes waakte over ons. Het gesop door de natte baan hebben we voor lief genomen. Bij het diner somde ik richting tegenstander zomaar ook de overige Amelisweerd priviléges op: opgeladen sleutel voor extra oefenballetjes, extra greensome-wedstrijdjes op dinsdagen, teamles van Marieke, oefendag met alle competitieteams, sparringswedstrijdjes met ons team op vrijdagen en een gesponsorde trui door brasserie Bel Ami Bussum.

Serieus en lachen gaan hand in hand. Vooral als José in een trainingspotje al kletsend met Trees niet oplette een beetje schuldbewust zei: ‘Oh Els ik zag hem helemaal niet vliegen’. Het was dan ook mijn proefswing.

Schoolreisjes

In geen maanden zag ik zo’n mooi gras als in Almeerderhout. Bij het voorspelen kreeg ik al allerlei baanmanagement-instructies van Trees. Met invaller Ron Jebbink voor Loes stonden we buggyloos aan de start. We hebben als team ook vaste supporters. Marijke komt koffiedrinken en ons uitzwaaien. Loes sluit halverwege ook weer aan. Het liep gesmeerd. Met 4-1 uit de doubles. Maar goed dat ik al ploeterend tot op hole 18 nog niet wist dat we al 5 singles gewonnen hadden. Weer als laatste van de baan. Ik neem het verzoek van het team om de boel wat eerder te beslissen ter harte. In tempo douchen en hop naar het buffet. Het zijn lange schoolreisjes deze golfuitstapjes, weet ik nu.

In Zeewolde mocht ik als reserve toch invallen en speelde de dubbel met Trees. Met haar liep ik mijn allereerste ronde grote baan in Amelisweerd, nu vijftien maanden geleden. Zij met drie stokjes in de hand, ik met tas en kar en vooral geen idee waar ik de bal heensloeg. Nu samen in één flight, hoe leuk, zij stabiel, ik instabiel. ‘Ook dat is golf’, zegt ze dan. José was net als Rutte geveld door buikgriep en Florence mag van haar fysio maar negen holes lopen. Fijn dat we met acht teamgenoten zijn. Marijke dit keer en wel met 100% score in charge. Loes en zij wonnen de enige dubbel. Florence was nu de supporter. Ze pakt ook je bananenschil aan na negen holes, bij gebrek aan prullenbakken en noteert de tussenstanden voor de achterblijvers.

Het was een leuke dag, met 10-8 won Almeerderhout en het Indische buffet was super. Ik kwam weer om 18.40 uur als laatste van de baan, dit keer al na hole 15 gewonnen. Dat scheelt toch, een half uurtje eerder eten. Weer snel douchen en op mijn sokken naar het buffet. Ik was mijn burgerschoenen vergeten. Goed een tas inpakken heb ik dus ook te leren. Tja, in golf en in het gewone leven: fouten maken stimuleert het leerproces.

Gastvrouwen en Geitenkaas

Met acht man sterk hebben we iedereen ontvangen. Of is het tegenwoordig ‘met acht personen sterk’? Er was een draaiboek en de rollen werden vloeiend opgepakt. Administratie, de Anni’s, ofwel Anneke en Andrea, met schooljuffenbril aan de slag met invoeren en uitslagenschema’s ophangen. Starten, standen noteren, tafel- en kleedkamerindeling, ballen uitdelen en spotten. De laatste twee heb ik samen gedaan met Florence en Marijke. Gelukkig konden we in twee keer een uur koukleumen drie balletjes detecteren onder een bosje. Toch een functionele rol. De rol van rondlopen en kijken of iedereen het naar de zin heeft, hebben we allen met verve volbracht.

In de middag mochten José, Loes, Anneke, Trees en ik zelf buitenspelen op de par 3. Florence deelde de mueslirepen uit tussen lus A en B. De gasten vonden de baan fraai, wel zompig nat. Een aantal vaste buggygangers hebben nu noodgedwongen dapper gewandeld.

Het lunchbuffet was prima. De half blote mannetjes en vrouwtjes vermomd als tee, dienend als messenlegger, waren als presentje een schot in de roos. Het weer bleef droog, ook een vermelding waard.

Het diner met twee teams thuis was druk. De boys Lukas, Thijs en Douwe liepen de benen onder hun lijf vandaan. Geduldig wachten en de tijd vollullen lukte ons aardig. Uiteindelijk kwamen de vis en de kippendijen. Ook de salade werd in een kom midden op tafel gezet. Loes wenste ons al eetsmakelijk. Toen ze zelf na drie minuten nog geen eten had, hadden wij ook door dat de kom midden op tafel haar maaltijdsalade was. De geitenkaas was toen al op. Uiteindelijk is niemand met honger naar huis gegaan.

Na regen komt zonneschijn

De laatste competitiedag bij de Amsterdamse zijn we in regenpak vertrokken en geëindigd met zonnebril op. Vandaag mocht ‘large’ Els met ‘small’ Marijke door de baan. We hebben er een foto van. Leuke baan met veel spannend water. We beloofden deze zomer terug te keren, om dan het terras uit te proberen. We hadden alle dubbels gewonnen, dan stapt iedereen al tevreden het middagprogramma in. Uiteindelijk 16-2 voor ons. Tijdens het eten geklapt voor de kampioenen van Almeerderhout. Wij keurig op de tweede plaats. Ons derde Indische buffet was het pittigst. Ik kreeg er een warm hoofd en kriebels in mijn oren van. Maar ja, iedere kans om koken te vermijden is bij mij welkom.

Het zit erop. Heel veel dank aan alle teamgenoten Florence, Andrea, Anneke, Trees, José, Marijke, Loes en invaller Ron. Het waren vijf bijzondere weken.

Els Markink april 2023